Τα θετικά των φαρμάκων είναι η εύκολη χορήγηση και ελάχιστο κόστος αλλά δεν πρέπει να λησμονούμε πως σε μερικά βρέφη τα φάρμακα αυτά προκαλούν ανησυχία και ανεξήγητο κλάμα.

Ναι τεράστια διαφορά, και καλό θα είναι να μην μπερδευόμαστε χωρίς λόγο. Το aerolin είτε με αέρια μορφή, (σαν σπρέι), είτε σαν σιρόπι έχει συγκεκριμένο σκοπό. Να βοηθήσει ένα παιδί που βήχει, έχει σφύριγμα (συριγμό) στο στήθος του, να το ξεπεράσει. Για αυτό ανήκει στην κατηγορία των βρόγχο-διασταλτικών. Το λέει και η ιδία η λέξη. Μια και έχουμε βρογχόσπασμο, χορηγούμε ένα φάρμακο (στην μορφή που επιλέγουμε , σιρόπι ή σπρέι) για να ανοίξουμε το κλειστό βρόγχο, προκαλώντας βρογχοδιαστολή. Άρα, είναι φάρμακο για άμεση αντιμετώπιση του προβλήματος. Αντιθέτως, τα σπρέι (flixotide – seretide) έχουν διαφορετικό καθήκον. Αντιμετωπίζουν μια άσηπτη φλεγμονή των βρόγχων και έχουν πιο μακροπρόθεσμο καθήκον. ΑΣ ΚΑΝΟΥΜΕ ΕΝΑΝ "ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΟ" ΠΑΡΑΛΛΗΛΙΣΜΟ. ΤΟ AEROLIN ΕΙΝΑΙ ΤΟ "ΣΠΑΘΙ" ΤΟΥ ΣΤΡΑΤΙΩΤΗ , ενώ το FLIXOTIDE-SERETIDE ΕΙΝΑΙ Η "ΑΣΠΙΔΑ".

Ναι, αν και πρόκειται για την ίδια πολύτιμη ουσία, την κορτιζόνη, οι σταγόνες (ή τα χάπια) χορηγούνται σε λίγες περιπτώσεις, όταν υπάρχει μεγάλη ανάγκη. Όταν το παιδί, δεν βελτιώνεται με το aerolin (σιρόπι ή σπρέι) τότε ο γιατρός προσθέτει και την κορτιζόνη(σταγόνες) για να δυναμώσει την θεραπεία του. Είναι σαν να λέμε στο προηγούμενο στρατιωτικό παράδειγμα, δίνουμε στον στρατιώτη εκτός από το σπαθί (aerolin), ένα τόξο με βέλη. Εδώ όμως , πρέπει να θυμόμαστε πως η χρήση κορτιζόνης είναι προσωρινή και εφόσον η χρήση της παραταθεί πέραν των 4-5 ημερών διακόπτεται σταδιακά.

Θέλω να σας γίνει απολύτως ξεκάθαρο. Μην μπερδεύετε στο μυαλό σας την "υγρή" κορτιζόνη (soldesanil) από την αέρια μορφή των σπρέι. Σας επαναλαμβάνω πως είναι για διαφορετικό σκοπό. Λίγες μέρες με το soldesanil ή το medrol για άμεση ανακούφιση πολλές εβδομάδες ή μήνες με το flixotide ή το seretide.

Λογική απορία των γονιών. Επειδή μερικά παιδιά δυσκολεύονται να αποδεχτούν την μάσκα, και γίνεται καθημερινός "πόλεμος" στο σπίτι, μερικοί γονείς προτιμούν aerolin 5-6 μέρες κάθε μήνα παρά καθημερινά το flixotide. Λογική σκέψη αλλά λανθασμένη. Μην ξεχνάμε πως κάθε κρίση βρογχικού άσθματος "ξεχειλώνει" τους βρόγχους. Επομένως πρέπει να αποφύγουμε τέτοιες καταστάσεις, προφυλάσσοντας καθημερινά τους βρόγχους με τα σπρέι κορτιζόνης.

Τα σπρέι κορτιζόνης χρειάζονται σε συγκεκριμένη περίπτωση. Όταν ένα παιδί, "σφυρίζει" συχνά και χρειάζεται να παίρνει βρογχοδιασταλτικά (aerolin, atrovent, spiropent Κτλ.) σχεδόν κάθε μήνα ή κάθε 40 μέρες τότε είναι απαραίτητη η καθημερινή χορήγηση του flixotide ή seretide. Για πόσο καιρό; Εξαρτάται. Σε γενικές γραμμές 2-4 μήνες.

Εξαρτάται. Καταρχήν το singulair έχει προληπτική δράση. Είναι σαν μια ασπίδα. Κάνει παρόμοια δουλειά με τα σπρέι κορτιζόνης. Επομένως είναι αφελές αν το χορηγήσουμε σε κρίση δύσπνοιας, σε "σφύριγμα", σε οξεία βρογχιολίτιδα. Όσον αφορά τα πλεονεκτήματα του, συγκριτικά με το flixotide - seretide, νομίζω πως έχει συμπληρωματική χρησιμότητα. Τι εννοώ; είναι μάλλον αδύνατο ένα παιδί με μέτριας έντασης βρογχικό άσθμα (συχνές κρίσεις "σφυρίγματος") να προφυλαχτεί από μελλοντικές υποτροπές μόνο με το singulair. ΚΑΛΟ ΑΛΛΑ ΛΙΓΟ...ίσως στα πολύ ελαφριά περιστατικά να αξίζει το κόπο μια προσπάθεια. Πότε το χρησιμοποιούμε; Συμπληρωματικά στα σπρέι κορτιζόνης. Ας υποθέσουμε ότι ένα παιδί ενώ παίρνει καθημερινά flixotide ή seretide συνεχίζει να "σφυρίζε". Τότε, ή θα πρέπει να μεγαλώσουμε τις δόσεις κορτιζόνης (που είναι δυσάρεστη προοπτική) ή να προσθέσουμε το singulair προσδοκώντας λύση του προβλήματος.

Η χρήση της μάσκας τα τελευταία χρόνια είναι πολύ διαδεδομένη. Χρήσιμη; σαφώς! Όμως συχνά γίνονται υπερβολές. Τι εννοώ; Είναι – νομίζω- άσκοπη και δαπανηρή υπερβολή η βιασύνη ενός γιατρού, στο πρώτο κιόλας μικρό- επεισόδιο "σφυρίγματος" να στείλει τον γονιό να αγοράσει μάσκα. Βεβαίως, και το μωρό χρειάζεται το φάρμακο. Όμως στις σημερινές δύσκολες εποχές, οφείλουμε να υπολογίζουμε τόσο το οικονομικό κόστος αγοράς, όπως και το ψυχολογικό φορτίο στο γονιό. Ο γονιός από τη μία πλευρά δίνει πιο εύκολα το απαιτούμενο φάρμακο (με τη χρήση της μάσκας) από την άλλη όμως πλευρά – ίσως άσκοπα- τρομάζει και φαντασιώνεται ένα μωρό να παίρνει συνεχώς τέτοια σπρέι. Συνεπώς είναι στην επιστημονική και ηθική ευχέρεια του παιδιάτρου να αποφασίσει με τι θα ξεκινήσει. Σιρόπι ή σπρέι;

Εξαρτάται. Εάν το παιδί, δεν έχει πυρετό συνήθως η αντιβίωση είναι περιττή. Εάν όμως υπάρχει πυρετός, κακοδιαθεσία, δυσκολία σίτισης, που δεν βελτιώνεται γρήγορα στα βρογχοδιασταλτικά, τότε κατά πάσα πιθανότητα συνυπάρχει και βρογχίτιδα. Μην νομίζεται πως είναι εύκολο ο γιατρός να ακούσει τα "ακροαστικά". Θα σας δώσω ένα παράδειγμα. Το "σφύριγμα" είναι σαν ένα παχύ στρώμα χιόνι. Τα δε ακροαστικά είναι πέτρες, βράχια που πολύ εύκολα γίνονται αόρατα κάτω από το χιόνι. Σε αμφίβολες περιπτώσεις καλό θα είναι ο γιατρός να χορηγήσει και την αντιβίωση.

Με απλές λέξεις εννοούμε αλλεργικές εκδηλώσεις σε ένα παιδί. Η ατοπία μπορεί να εκδηλώνεται με διαφορετικές μορφές. Σαν ατοπική δερματίτιδα (έκζεμα) ή σαν αλλεργική επιπεφυκίτιδα, αλλεργική ρινίτιδα, βρογχικό άσθμα. Σε μερικά παιδιά μπορεί να υπάρχει συνδυασμός δύο ή περισσοτέρων καταστάσεων.

Ναι, συχνά υπάρχει μια κληρονομική επιβάρυνση από τον ένα ή και τους δύο γονείς. Εάν και οι δύο γονείς έχουν μια τέτοια προδιάθεση, τότε οι πιθανότητες αυτόματης βελτίωσης στα 7-8 χρόνια μειώνονται πολύ.

Όχι ακριβώς. Έχουν κάτι κοινό , το ότι πάσχουν τα βρογχιόλια (είναι οι άκρες των βρόγχων). Και στις δύο καταστάσεις, εμφανίζεται βρογχόσπασμος , και κλινικά το παιδί έχει συμπτώματα "σφυρίγματος" του στήθους (συριγμού),"βρασίματος" και αναπνευστικής δυσκολίας. Προηγούνται οι βρογχιολίτιδες και όταν ένα παιδί υποτροπιάζει συχνά, και έχει και επιβαρυμένη κληρονομικότητα, τότε τις "κρίσεις" βρογχιολίτιδας τις ονομάζουμε πλέον "κρίσεις" βρογχικού άσθματος. Με μια λέξη λοιπόν, οι συχνές βρογχιολίτιδες, μας αναγκάζουν να ΜΕΤ-ονομάσουμε την κατάσταση ΒΡΟΓΧΙΚΟ ΑΣΘΜΑ.

 Όχι βέβαια. Καταρχήν τα τελευταία χρόνια δεν χρησιμοποιούμε τον όρο αυτόν. Παλαιότερα οι γιατροί, εννοούσαν την κατάσταση εκείνη που το παιδί και έβραζε (σφύριζε το στήθος του) και είχε πυρετό (ακροαστικά). Όλο αυτό λοιπόν το "κοκτέιλ" ονομαζόταν ασθματική ή αλλιώς σπαστική βρογχίτιδα.

Τρομακτικό λάθος η απομόνωση ενός παιδιού – δήθεν για το καλό του. Ασφαλώς και μπορούν να κάνουν γυμναστική ή άλλα σπορ. Όμως, πρέπει να τηρούμε μερικούς κανόνες.

• Ενθαρρύνουμε τα παιδιά για ενασχόληση με αθλήματα που δεν απαιτούν παρατεταμένη προσπάθεια. Τέτοια σπορ είναι η κολύμβηση, η ενόργανη γυμναστική, ο χορός, το βόλεϋ. Αυτά τα σπορ είναι προτιμότερα από το ποδόσφαιρο ή το μπάσκετ.
• Είναι επιβεβλημένο τα ασθματικά παιδιά να πάρουν ένα εισπνεόμενων βρογχοδιασταλτικό φάρμακο (seretide) 15 λεπτά πριν την άσκηση.
• Απόλυτα επιβεβλημένη είναι η προθέρμανση πριν την άσκηση. Αυτή επιτυγχάνεται ως εξής: πριν το κανονικό παιχνίδι, το παιδί τρέχει για 30 δευτερόλεπτα και αμέσως μετά ξεκουράζεται για 1 λεπτό. Αυτό το επαναλαμβάνει 4-5 φορές.
• Συμπερασματικά, δεν χρειάζεται να απομονώσουμε το παιδί από τις αθλητικές δραστηριότητες και την γυμναστική του επειδή έχει άσθμα. Άλλωστε - είναι γνωστό από την αθλητική ιστορία - πως αρκετοί ασθματικοί αθλητές κατάφεραν να γίνουν ολυμπιονίκες.

Το λέει και η ίδια η λέξη. Ο ηλεκτρικός μηχανισμός μετατρέπει την υγρή μορφή του φαρμάκου σε αέρια που μπαίνει κατευθείαν μέσω μάσκας στους πνεύμονες του παιδιού. Τα πλεονεκτήματά του είναι αμφίβολα. Είναι πρόβλημα το σχετικά μεγάλο μέγεθός του, η σχετική δυσκολία μεταφοράς του εκτός σπιτιού, το κόστος αγοράς ενώ συχνά υπάρχει ένας σοβαρός ιατρικός κίνδυνος. Τι εννοώ;; Επειδή ο νεφελοποιητής, κάνει πολύ καλά και γρήγορα τη δουλειά του (ανοίγει τους κλειστούς βρόγχους διευκολύνοντας την αναπνοή ενός παιδιού) μπορεί να δημιουργήσει μια ψευδαίσθηση ασφάλειας στους γονείς. . Όταν οι γονείς προσπαθούν με τον νεφελοποιητή μόνοι τους στο σπίτι, είναι πιθανόν να μην εκτιμήσουν σωστά την βαρύτητα της κατάστασης, χάνοντας υπερπολύτιμο χρόνο.