Για τη δημιουργία καταλληλων συνθηκών στο σπίτι προτείνονται οι παρακάτω οδηγίες:

• 1. Διακόψτε το κάπνισμα, και μην επιτρέπεται σε άλλους να καπνίζουν όταν σας επισκέπτονται.
• 2. Εξασφαλίστε καλό αερισμό του σπιτιού, ανοίγοντας πολύ συχνά τα παράθυρα.
• 3. Αερίζουμε τις κουβέρτες καθημερινά για αρκετή ώρα στο μπαλκόνι και πλένουμε τα σεντόνια πολύ τακτικά σε υψηλή θερμοκρασία πλυντηρίου.
• 4. Αποφεύγουμε να βάλουμε πολλά αντικείμενα στο δωμάτιο ενός αλλεργικού παιδιού (γιατί γεμίζουν σκόνη).
• 5. Ξεσκονίζουμε με βρεμένο ξεσκονόπανο το δωμάτιό του κάθε δεύτερη μέρα.
• 6. Χρησιμοποιούμε ηλεκτρική σκούπα κάθε βδομάδα την ώρα που το παιδί λείπει από το σπίτι (για να μην εισπνεύσει τη σκόνη που σηκώνεται).
• 7. Αποφεύγουμε να χρησιμοποιούμε στα πατώματα μοκέτες.
• 8. Φροντίζουμε το δωμάτιο να είναι κρύο το χειμώνα- το πολύ 19-20 βαθμούς με την υγρασία το περισσότερο στο 50%.
• 9. Δεν χρησιμοποιούμε για θέρμανση τα αερόθερμα.
• 10. Δεν αφήνουμε φυτά εσωτερικού χώρου μέσα στο σπίτι, γιατί συντηρούν την υγρασία.
• 11. Αποφεύγουμε τον υγραντήρα στα δωμάτια.

Τα νέα είναι ευχάριστα για τις οικογένειες που δεν αποφασίζουν να πάρουν ένα σκύλο ή μια γάτα για το παιδί τους, φοβούμενες τυχόν αλλεργικές αντιδράσεις. Φαίνεται πως τελικά η γάτα ή ο σκύλος μπορεί να είναι ζώα ωφέλιμα για την υγεία του παιδιού, σύμφωνα με τους ερευνητές από το Πανεπιστήμιο της Μελβούρνης.

Οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι τα κατοικίδια -ιδιαίτερα οι σκύλοι- δεν χρειάζεται να αποκλείονται από το σπίτι με το σκεπτικό ότι μπορεί να προκαλέσουν αλλεργίες στα παιδιά. Αντιθέτως, η παρουσία τους μπορεί να προφυλάσσει από τις αλλεργίες.

Οι ερευνητές εξέτασαν, βάσει ερωτηματολογίων, 8.500 ενηλίκους από την Ευρώπη και την Αυστραλία και εστίασαν σε εκείνους που μεγάλωσαν κοντά σε κατοικίδια ή ζώα φάρμας μέχρι την ηλικία των 5 ετών, καθώς και σε όσους είχαν συμπτώματα αλλεργικής ρινίτιδας.

Διαπίστωσαν ότι οι πιθανότητες εμφάνισης αλλεργικής ρινίτιδας ήταν 30% μικρότερες σε όσους είχαν μεγαλώσει κοντά σε ζώα φάρμας μέχρι την ηλικία των 5 ετών, ενώ η κατοχή ενός σκύλου ή μιας γάτας μείωνε τον αντίστοιχο κίνδυνο κατά 15%. Επιπλέον, ο κίνδυνος εμφάνισης αλλεργίας ήταν ακόμη μικρότερος σε εκείνους που εκτός από ένα κατοικίδιο είχαν και πολλά αδέλφια.

Τα συμπεράσματα των ερευνητών ήταν παρόμοια και στις 13 χώρες όπου διεξήχθη η έρευνα, παρά τις όποιες διαφορές στην ιδιοκτησία ή την εκτροφή ζώων. Η συμβίωση με τα κατοικίδια έχει ήδη συνδεθεί, βάσει προηγούμενων μελετών, με μικρότερο κίνδυνο εκδήλωσης άλλων τύπων αλλεργίας, όπως το έκζεμα, καθώς και με μείωση κατά 50% του συνολικού κινδύνου εκδήλωσης αλλεργιών.

[ πηγή = www.vita.gr ]

Το άπλωμα της μπουγάδας σε θερμαντικά σώματα μπορεί να προκαλέσει προβλήματα υγείας ενοίκους του διαμερίσματος, σύμφωνα με καινούργια έρευνα.

Ειδικότερα, αυτός ο τρόπος στεγνώματος των ρούχων αυξάνει την υγρασία μέσα στο σπίτι, όταν τα παράθυρα είναι κλειστά λόγω κακού καιρού, και έτσι μεγαλώνουν οι πιθανότητες κάποιος από τους ενοίκους να εκδηλώσει άσθμα.

Η αύξηση της υγρασίας στον αέρα ευνοεί την ανάπτυξη των σπορίων μούχλας και των ακάρεων οικιακής σκόνης. Ερευνητές από την Μονάδα Έρευνας Περιβαλλοντικής Αρχιτεκτονικής Mackintosh στη Γλασκώβη επισκέφθηκαν τα σπίτι 100 ανθρώπων και διαπίστωσαν ότι από τον Σεπτέμβριο μέχρι τον Μάιο οι 87 από αυτούς στέγνωσαν τα ρούχα τους πάνω ή δίπλα σε διαφόρων τύπων θερμαντικά σώματα.

Οι μετρήσεις που έκαναν έδειξαν ότι σε περισσότερα από τα 3/4 των σπιτιών τα επίπεδα υγρασίας υπερέβαιναν το επίπεδο που θεωρείται από τους γιατρούς ως το ανώτατο όριο για την ανάπτυξη μολυσματικών παραγόντων που ευνοούν την εκδήλωση άσθματος.

Οι ερευνητές διαπίστωσαν επίσης μια ισχυρή σχέση ανάμεσα στο στέγνωμα των ρούχων μέσα στο σπίτι και στην ανάπτυξη σπόρων μούχλας. Ο καθηγητής Κόλιν Πωρτερους, επικεφαλής της μελέτης, επισημαίνει ότι το στέγνωμα ρούχων μέσα στο σπίτι αυξάνει την κατανάλωση ενέργειας των θερμαντικών σωμάτων και ταυτόχρονα τα επίπεδα υγρασίας, εφόσον ο χώρος δεν αερίζεται ή δεν διαθέτει σύστημα εξαερισμού.

Πέραν των ακάρεων και των σπορίων μούχλας που ευνοούνται από την υγρασία, το άσθμα μπορεί να προκληθεί ή να επιδεινωθεί επιπλέον από λοιμώξεις, σωματική άσκηση, την ατμοσφαιρική ρύπανση, τις ερεθιστικές ή αλλεργιογόνες ουσίες σε επαγγελματικούς χώρους.

Τα ΝΕΑ

Τα θετικά των φαρμάκων είναι η εύκολη χορήγηση και ελάχιστο κόστος αλλά δεν πρέπει να λησμονούμε πως σε μερικά βρέφη τα φάρμακα αυτά προκαλούν ανησυχία και ανεξήγητο κλάμα.

Ναι τεράστια διαφορά, και καλό θα είναι να μην μπερδευόμαστε χωρίς λόγο. Το aerolin είτε με αέρια μορφή, (σαν σπρέι), είτε σαν σιρόπι έχει συγκεκριμένο σκοπό. Να βοηθήσει ένα παιδί που βήχει, έχει σφύριγμα (συριγμό) στο στήθος του, να το ξεπεράσει. Για αυτό ανήκει στην κατηγορία των βρόγχο-διασταλτικών. Το λέει και η ιδία η λέξη. Μια και έχουμε βρογχόσπασμο, χορηγούμε ένα φάρμακο (στην μορφή που επιλέγουμε , σιρόπι ή σπρέι) για να ανοίξουμε το κλειστό βρόγχο, προκαλώντας βρογχοδιαστολή. Άρα, είναι φάρμακο για άμεση αντιμετώπιση του προβλήματος. Αντιθέτως, τα σπρέι (flixotide – seretide) έχουν διαφορετικό καθήκον. Αντιμετωπίζουν μια άσηπτη φλεγμονή των βρόγχων και έχουν πιο μακροπρόθεσμο καθήκον. ΑΣ ΚΑΝΟΥΜΕ ΕΝΑΝ "ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΟ" ΠΑΡΑΛΛΗΛΙΣΜΟ. ΤΟ AEROLIN ΕΙΝΑΙ ΤΟ "ΣΠΑΘΙ" ΤΟΥ ΣΤΡΑΤΙΩΤΗ , ενώ το FLIXOTIDE-SERETIDE ΕΙΝΑΙ Η "ΑΣΠΙΔΑ".

Ναι, αν και πρόκειται για την ίδια πολύτιμη ουσία, την κορτιζόνη, οι σταγόνες (ή τα χάπια) χορηγούνται σε λίγες περιπτώσεις, όταν υπάρχει μεγάλη ανάγκη. Όταν το παιδί, δεν βελτιώνεται με το aerolin (σιρόπι ή σπρέι) τότε ο γιατρός προσθέτει και την κορτιζόνη(σταγόνες) για να δυναμώσει την θεραπεία του. Είναι σαν να λέμε στο προηγούμενο στρατιωτικό παράδειγμα, δίνουμε στον στρατιώτη εκτός από το σπαθί (aerolin), ένα τόξο με βέλη. Εδώ όμως , πρέπει να θυμόμαστε πως η χρήση κορτιζόνης είναι προσωρινή και εφόσον η χρήση της παραταθεί πέραν των 4-5 ημερών διακόπτεται σταδιακά.

Θέλω να σας γίνει απολύτως ξεκάθαρο. Μην μπερδεύετε στο μυαλό σας την "υγρή" κορτιζόνη (soldesanil) από την αέρια μορφή των σπρέι. Σας επαναλαμβάνω πως είναι για διαφορετικό σκοπό. Λίγες μέρες με το soldesanil ή το medrol για άμεση ανακούφιση πολλές εβδομάδες ή μήνες με το flixotide ή το seretide.

Λογική απορία των γονιών. Επειδή μερικά παιδιά δυσκολεύονται να αποδεχτούν την μάσκα, και γίνεται καθημερινός "πόλεμος" στο σπίτι, μερικοί γονείς προτιμούν aerolin 5-6 μέρες κάθε μήνα παρά καθημερινά το flixotide. Λογική σκέψη αλλά λανθασμένη. Μην ξεχνάμε πως κάθε κρίση βρογχικού άσθματος "ξεχειλώνει" τους βρόγχους. Επομένως πρέπει να αποφύγουμε τέτοιες καταστάσεις, προφυλάσσοντας καθημερινά τους βρόγχους με τα σπρέι κορτιζόνης.

Τα σπρέι κορτιζόνης χρειάζονται σε συγκεκριμένη περίπτωση. Όταν ένα παιδί, "σφυρίζει" συχνά και χρειάζεται να παίρνει βρογχοδιασταλτικά (aerolin, atrovent, spiropent Κτλ.) σχεδόν κάθε μήνα ή κάθε 40 μέρες τότε είναι απαραίτητη η καθημερινή χορήγηση του flixotide ή seretide. Για πόσο καιρό; Εξαρτάται. Σε γενικές γραμμές 2-4 μήνες.

Εξαρτάται. Καταρχήν το singulair έχει προληπτική δράση. Είναι σαν μια ασπίδα. Κάνει παρόμοια δουλειά με τα σπρέι κορτιζόνης. Επομένως είναι αφελές αν το χορηγήσουμε σε κρίση δύσπνοιας, σε "σφύριγμα", σε οξεία βρογχιολίτιδα. Όσον αφορά τα πλεονεκτήματα του, συγκριτικά με το flixotide - seretide, νομίζω πως έχει συμπληρωματική χρησιμότητα. Τι εννοώ; είναι μάλλον αδύνατο ένα παιδί με μέτριας έντασης βρογχικό άσθμα (συχνές κρίσεις "σφυρίγματος") να προφυλαχτεί από μελλοντικές υποτροπές μόνο με το singulair. ΚΑΛΟ ΑΛΛΑ ΛΙΓΟ...ίσως στα πολύ ελαφριά περιστατικά να αξίζει το κόπο μια προσπάθεια. Πότε το χρησιμοποιούμε; Συμπληρωματικά στα σπρέι κορτιζόνης. Ας υποθέσουμε ότι ένα παιδί ενώ παίρνει καθημερινά flixotide ή seretide συνεχίζει να "σφυρίζε". Τότε, ή θα πρέπει να μεγαλώσουμε τις δόσεις κορτιζόνης (που είναι δυσάρεστη προοπτική) ή να προσθέσουμε το singulair προσδοκώντας λύση του προβλήματος.

Η χρήση της μάσκας τα τελευταία χρόνια είναι πολύ διαδεδομένη. Χρήσιμη; σαφώς! Όμως συχνά γίνονται υπερβολές. Τι εννοώ; Είναι – νομίζω- άσκοπη και δαπανηρή υπερβολή η βιασύνη ενός γιατρού, στο πρώτο κιόλας μικρό- επεισόδιο "σφυρίγματος" να στείλει τον γονιό να αγοράσει μάσκα. Βεβαίως, και το μωρό χρειάζεται το φάρμακο. Όμως στις σημερινές δύσκολες εποχές, οφείλουμε να υπολογίζουμε τόσο το οικονομικό κόστος αγοράς, όπως και το ψυχολογικό φορτίο στο γονιό. Ο γονιός από τη μία πλευρά δίνει πιο εύκολα το απαιτούμενο φάρμακο (με τη χρήση της μάσκας) από την άλλη όμως πλευρά – ίσως άσκοπα- τρομάζει και φαντασιώνεται ένα μωρό να παίρνει συνεχώς τέτοια σπρέι. Συνεπώς είναι στην επιστημονική και ηθική ευχέρεια του παιδιάτρου να αποφασίσει με τι θα ξεκινήσει. Σιρόπι ή σπρέι;

Εξαρτάται. Εάν το παιδί, δεν έχει πυρετό συνήθως η αντιβίωση είναι περιττή. Εάν όμως υπάρχει πυρετός, κακοδιαθεσία, δυσκολία σίτισης, που δεν βελτιώνεται γρήγορα στα βρογχοδιασταλτικά, τότε κατά πάσα πιθανότητα συνυπάρχει και βρογχίτιδα. Μην νομίζεται πως είναι εύκολο ο γιατρός να ακούσει τα "ακροαστικά". Θα σας δώσω ένα παράδειγμα. Το "σφύριγμα" είναι σαν ένα παχύ στρώμα χιόνι. Τα δε ακροαστικά είναι πέτρες, βράχια που πολύ εύκολα γίνονται αόρατα κάτω από το χιόνι. Σε αμφίβολες περιπτώσεις καλό θα είναι ο γιατρός να χορηγήσει και την αντιβίωση.

Με απλές λέξεις εννοούμε αλλεργικές εκδηλώσεις σε ένα παιδί. Η ατοπία μπορεί να εκδηλώνεται με διαφορετικές μορφές. Σαν ατοπική δερματίτιδα (έκζεμα) ή σαν αλλεργική επιπεφυκίτιδα, αλλεργική ρινίτιδα, βρογχικό άσθμα. Σε μερικά παιδιά μπορεί να υπάρχει συνδυασμός δύο ή περισσοτέρων καταστάσεων.

Ναι, συχνά υπάρχει μια κληρονομική επιβάρυνση από τον ένα ή και τους δύο γονείς. Εάν και οι δύο γονείς έχουν μια τέτοια προδιάθεση, τότε οι πιθανότητες αυτόματης βελτίωσης στα 7-8 χρόνια μειώνονται πολύ.

Όχι ακριβώς. Έχουν κάτι κοινό , το ότι πάσχουν τα βρογχιόλια (είναι οι άκρες των βρόγχων). Και στις δύο καταστάσεις, εμφανίζεται βρογχόσπασμος , και κλινικά το παιδί έχει συμπτώματα "σφυρίγματος" του στήθους (συριγμού),"βρασίματος" και αναπνευστικής δυσκολίας. Προηγούνται οι βρογχιολίτιδες και όταν ένα παιδί υποτροπιάζει συχνά, και έχει και επιβαρυμένη κληρονομικότητα, τότε τις "κρίσεις" βρογχιολίτιδας τις ονομάζουμε πλέον "κρίσεις" βρογχικού άσθματος. Με μια λέξη λοιπόν, οι συχνές βρογχιολίτιδες, μας αναγκάζουν να ΜΕΤ-ονομάσουμε την κατάσταση ΒΡΟΓΧΙΚΟ ΑΣΘΜΑ.

 Όχι βέβαια. Καταρχήν τα τελευταία χρόνια δεν χρησιμοποιούμε τον όρο αυτόν. Παλαιότερα οι γιατροί, εννοούσαν την κατάσταση εκείνη που το παιδί και έβραζε (σφύριζε το στήθος του) και είχε πυρετό (ακροαστικά). Όλο αυτό λοιπόν το "κοκτέιλ" ονομαζόταν ασθματική ή αλλιώς σπαστική βρογχίτιδα.

Τρομακτικό λάθος η απομόνωση ενός παιδιού – δήθεν για το καλό του. Ασφαλώς και μπορούν να κάνουν γυμναστική ή άλλα σπορ. Όμως, πρέπει να τηρούμε μερικούς κανόνες.

• Ενθαρρύνουμε τα παιδιά για ενασχόληση με αθλήματα που δεν απαιτούν παρατεταμένη προσπάθεια. Τέτοια σπορ είναι η κολύμβηση, η ενόργανη γυμναστική, ο χορός, το βόλεϋ. Αυτά τα σπορ είναι προτιμότερα από το ποδόσφαιρο ή το μπάσκετ.
• Είναι επιβεβλημένο τα ασθματικά παιδιά να πάρουν ένα εισπνεόμενων βρογχοδιασταλτικό φάρμακο (seretide) 15 λεπτά πριν την άσκηση.
• Απόλυτα επιβεβλημένη είναι η προθέρμανση πριν την άσκηση. Αυτή επιτυγχάνεται ως εξής: πριν το κανονικό παιχνίδι, το παιδί τρέχει για 30 δευτερόλεπτα και αμέσως μετά ξεκουράζεται για 1 λεπτό. Αυτό το επαναλαμβάνει 4-5 φορές.
• Συμπερασματικά, δεν χρειάζεται να απομονώσουμε το παιδί από τις αθλητικές δραστηριότητες και την γυμναστική του επειδή έχει άσθμα. Άλλωστε - είναι γνωστό από την αθλητική ιστορία - πως αρκετοί ασθματικοί αθλητές κατάφεραν να γίνουν ολυμπιονίκες.

Το λέει και η ίδια η λέξη. Ο ηλεκτρικός μηχανισμός μετατρέπει την υγρή μορφή του φαρμάκου σε αέρια που μπαίνει κατευθείαν μέσω μάσκας στους πνεύμονες του παιδιού. Τα πλεονεκτήματά του είναι αμφίβολα. Είναι πρόβλημα το σχετικά μεγάλο μέγεθός του, η σχετική δυσκολία μεταφοράς του εκτός σπιτιού, το κόστος αγοράς ενώ συχνά υπάρχει ένας σοβαρός ιατρικός κίνδυνος. Τι εννοώ;; Επειδή ο νεφελοποιητής, κάνει πολύ καλά και γρήγορα τη δουλειά του (ανοίγει τους κλειστούς βρόγχους διευκολύνοντας την αναπνοή ενός παιδιού) μπορεί να δημιουργήσει μια ψευδαίσθηση ασφάλειας στους γονείς. . Όταν οι γονείς προσπαθούν με τον νεφελοποιητή μόνοι τους στο σπίτι, είναι πιθανόν να μην εκτιμήσουν σωστά την βαρύτητα της κατάστασης, χάνοντας υπερπολύτιμο χρόνο.